Ankie Wijnen en Cecile Snijders, die in hetzelfde Brabantse dorp wonen, hebben veel gemeen. Een voorbeeld daarvan is hun inzet voor de Agripool, waar ze hun kennis en ervaringen delen in ontwikkelingslanden.
Ankie Wijnen is voorzitter van coöperatie AB Werkt Zuid-Nederland, Rabobank Peelland Zuid, Rabo Foundation en de Gezondheidsdienst voor Dieren. Haar buurvrouw, Cecile Snijders, is werkzaam als communicatieprofessional. De meeste werkzaamheden voert ze uit als zelfstandig ondernemer onder de naam Breinkracht.
Samen met hun echtgenoten zijn ze daarnaast compagnons in melkveebedrijf Koe & Koe. Maar er is nog een overeenkomst: beiden gingen op pad voor Agriterra. Begin augustus gaf Ankie een training ‘female leadership’ in Rwanda, voor lokale banken. Cecile ging naar Ethiopië voor een workshop marketing en branding bij twee koffie unies.
Hoe ziet zo’n training eruit? “In drie dagen denken aanwezigen na over de positie van vrouwen in de coöperatie, en hoe we voor meer gelijkwaardigheid kunnen zorgen”, vertelt Ankie over de female leadership training. “In Nederland zijn we er ook nog niet altijd helemaal, maar in landen in ontwikkeling wordt vaak nog anders naar vrouwen gekeken.” Dat vertaalt zich bijvoorbeeld naar leningen die banken uitgeven: vrouwen mogen er minder lenen dan mannen.
Eerst zijn alleen vrouwen aanwezig, daarna worden ook de mannelijke erbij collega’s betrokken. “Uiteindelijk moeten beide groepen veranderen. Bewustzijn is belangrijk: als je je team wil laten slagen, heb je de inbreng van vrouwen hard nodig”, weet Ankie uit ervaring. “Als vrouw vervul ik ook een positie in coöperaties. We hebben dan ook ervaringen uitgewisseld.”
Ook Cecile putte tijdens de workshop marketing en communicatie voor de twee koffie unies uit haar eigen ervaringen. “Op marketinggebied valt veel te winnen bij deze grote jongens van Ethiopië. Een gestructureerde aanpak ontbreekt vaak nog.” Door daarin verbeteringen door te voeren, kunnen de unies hun positie stap voor stap bijschaven en daarmee koffieboeren aan het begin van de keten meer laten verdienen. “Het primaire belang is een faire prijs, maar dat kan alleen door waarde aan de keten toe te voegen en zo een hoger prijskaartje aan producten te hangen”, vertelt Cecile. Haar taak: een bruikbare methode aanreiken en de juiste vragen stellen, om zo gerichte verbeteringen door te kunnen voeren in de marketingaanpak.
Is dat niet lastig, een training geven in een land waar je weinig of nog nooit bent geweest? Nee, vinden de twee. Maar het is belangrijk rekening te houden met de context en culturele verschillen. Zo vertelt Ankie dat er anders naar sociale rangen wordt gekeken. Tijdens de lunch werd bijvoorbeeld verwacht dat iemand voor haar, als leidinggevende, eten van het buffet zou brengen. “Dat willen wij natuurlijk niet. Zij zeggen daar dat Nederland vlak is, en dat wij ook flat denken.”
“Een ander cultureel verschil is dat laatkomers in Ethiopië en Rwanda een dansje moeten doen, voor de groep”, lacht Cecile. Ankie: “Inderdaad, soms beginnen mensen tussendoor spontaan te zingen en dansen. Dat zou Nederlandse vergaderingen een stuk leuker maken!”
Met de trainingen is resultaat geboekt. Er is een actieplan opgesteld, Agriterra controleert of dat wordt nageleefd. Ankie: “Zo is besloten dat vrouwen hogere bedragen mogen lenen, en wordt gezocht naar meer vrouwen om plaats te nemen in besturen van coöperaties.” De twee vinden het actieplan een goede zet. “Het kan niet zo zijn dat we drie dagen bij elkaar komen, opsplitsen, en dat er dan vervolgens niks gebeurt”, aldus Ankie.
Juist daarom vinden de vrouwen het fijn om deel te zijn van de Agripool. “Het is een mooi avontuur dat op mijn pad is gekomen”, legt Cecile uit. “Het is intensief maar fantastisch om iets bij te kunnen dragen.” Ook Ankie vindt het geweldig om mensen een stap vooruit te kunnen helpen. Daarnaast doet de deelname aan de Agripool de ogen openen. Cecile: “Je ziet wat voor rijkdommen je hebt. Het is letterlijk een wereld van verschil.”
